هلدینگ (Holding)

شرکت هلدینگ (به انگلیسی Holding) شرکتی است که محصولی تولید نمی‌کند یا به‌طور مستقیم محصول یا خدمتی نمی‌فروشد، اما درآمد خود را از مالکیت سهام سایر مشاغل به دست می‌آورد.

اگرچه شرکت‌های هلدینگ کنترل مالی این مشاغل را در دست دارند (و از آن‌ها پول زیادی به دست می‌آورند)، معمولاً هیچ تصمیمی روزانه برای اداره شرکت‌های تابعه نمی‌گیرند.

اکثر شرکت‌های معروف، از Dairy Queen گرفته تا Apple، حداقل تا حدی متعلق به شرکت‌های هلدینگ هستند. اگر می‌خواهید بدانید که معنی و کار هلدینگ چیست، ادامه این مقاله را مطالعه کنید.

معنی هلدینگ چیست؟

معنی هلدینگ (هلدینگ به انگلیسی Holding)، دارایی، موجودی و مایملک است.

اما مفهوم هلدینگ در مورد شرکت‌ها، متفاوت است.

مفهوم هلدینگ به زبان ساده

شرکت هلدینگ یک شرکت مادر جداگانه است که برای داشتن سهام کنترلی در شرکت‌های تابعه ایجادشده است.

یک شرکت هلدینگ خودش محصول یا خدمتی مبادله نمی‌کند. هدف اصلی آن تشکیل یک گروه شرکتی است.

مالکیت سهام توسط شرکت هلدینگ به مالکیت در یک شرکت اشاره دارد حتی اگر آن شرکت سهام خود را عرضه نکند. به‌عنوان‌مثال، پیوستن به دو شریک دیگر در مالکیت یک شرکت، شما را بدون توجه به انتشار یا عدم انتشار سهام، مالک سهام می‌کند.

شرکت هلدینگ چیست؟

شرکت هلدینگ مجموعه‌ای است که در چند شرکت که در یک زمینه مشترک فعال هستند سرمایه‌گذاری می‌کند.

گاهی به شرکت‌های هلدینگ، شرکت مادر نیز گفته می‌شود. به‌طورکلی هر شرکتی که سهام مدیریتی یک یا چند شرکت دیگر را در اختیار داشته باشد شرکت هلدینگ است.

به عنوان مثال شرکت سیمان فارس و خوزستان، یک شرکت هلدینگ در صنعت سیمان محسوب می‌شوند. یا صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس یک شرکت هلدینگ پتروشیمی و شیمیایی به‌حساب می‌آید.

بنابراین به‌طور ساده می‌توان گفت شرکت هلدینگ شرکتی است که یک یا چند شرکت دیگر را کنترل می‌کند.

ویژگی‌های شرکت هلدینگ

شرکت‌های مادر یا هلدینگ، به دو دسته کلی از نظر مشخصات اصلی تقسیم می‌شوند:

1. نوع اول از شرکت‌های مادر، شرکت‌های سهامی هستند که علاوه بر عملیات بازرگانی، بخشی از سرمایه خود را صرف خرید سهام در شرکت‌های دیگر می‌کنند و به آن‌ها شرکت کنترل‌کننده می‌گویند.
2. نوع دوم از شرکت‌های مادر، شرکت‌های سهامی هستند که تمام سرمایه خود را صرف خرید سهام در شرکت‌های دیگر می‌نمایند و فعالیت بازرگانی ندارند و به آن‌ها شرکت دارنده می‌گویند.

مزایا و معایب تاسیس شرکت هلدینگ

در ادامه به مزایا و معایب تاسیس یک شرکت هلدینگ می‌پردازیم:

مزایای تاسیس شرکت هلدینگ

• بهره‌مندی از معافیت‌های مالیاتی
• محفوظ ماندن شخصیت حقوقی شرکت‌های تابعه
• کاهش ریسک به علت وجود شخصیت حقوقی جداگانه شرکت‌های تابعه
• امکان رعایت قوانین مختلف در کشورهای دیگر به علت وجود شخصیت حقوقی مستقل شرکت‌های تابعه
• حذف عملیات پرهزینه انتقال عنوان مالکیت املاک
• اگر برخی از عملیات سود کافی نداشته باشند، فقط کافی است شرکت فرعی مربوطه، منحل شود. که به‌طور خلاصه می‌توانیم مهم‌ترین مزایای ایجاد شرکت مادر را مواردی چون کاهش ریسک، کنترل با مالکیت محدود و تفکیک حقوقی است.

معایب تاسیس شرکت هلدینگ

از معایب تاسیس و تشکیل شرکت‌های هلدینگ می‌توان به افزایش مالیات به‌طور نسبی اشاره نمود و نیز سهولت انحلال اجباری شرکت‌های تابعه اشاره کرد.

انواع شرکت‌های هلدینگ

درمجموع چهار نوع شرکت هلدینگ وجود دارد:

1. هلدینگ‌هایی که از یک شرکت بزرگ ایجادشده‌اند مانند شرکت ایران‌خودرو.
2. شرکت‌های هلدینگ‌ محصولی، یعنی همه شرکت‌های آن یک نوع محصول تولید می‌کنند.
3. هلدینگ‌های زنجیره تامین، یعنی همه شرکت‌های آن در راستای نیل به یک هدف مشترک فعالیت‌های گوناگون دارند مانند هلدینگ‌های نفتی از عملیات اکتشاف تا پخش.
4. شرکت هلدینگ مختلط، یعنی از شرکت‌هایی با فعالیت‌های مختلف ایجادشده است.

توجه داشته باشید، در شرکت‌های مادر دو نوع استراتژی پیگیری می‌شود، نخست اینکه سهام چه شرکت‌هایی را جهت کنترل بخرند و دیگر اینکه، از چه نوع روش مدیریتی برای اداره و کنترل شرکت تابعه استفاده نمایند.

هلدینگ ساختمانی چیست؟

احتمالا شما هم با واژه هلدینگ ساختمانی مواجه شده‌اند، بنابراین در این بخش می‌خواهیم به این سوال پاسخ دهیم که هلدینگ ساختمانی چیست.

هلدینگ ساختمانی باهدف اصلی فعالیت در حوزه ساخت‌وساز، مالکیت ساختمان‌ها، املاک و مستغلات باهدف کسب سود برای سهامداران آن شرکت ایجاد می‌شود.

هلدینگ ساختمانی مانند سایر هلدینگ‌ها، شرکت‌های زیرمجموعه‌ای دارد که در زمینه املاک و ساختمان‌سازی فعالیت می‌کنند.

انواع روش‌های مدیریتی برای اداره و کنترل شرکت تابعه

در ادامه نحوه اداره شرکت‌های تابعه به وسیله یک هلدینگ را بررسی می‌کنیم:

مدل برنامه‌ریزی استراتژیک

در این روش، شرکت مادر، نقش طراح اصلی برنامه‌ها را داشته و مسئولیت‌های شرکت‌های تابعه را مشخص می‌کند.

در مدل برنامه ریزی استراتژیک مدیران می‌بایست دارای اطلاعات کاملی از شرکت‌های تابعه باشند زیرا که کمبود دانش، سبب ایجاد خطرات اقتصادی می‌شود

مدل کنترل مالی

این روش افراطی‌ترین نوع تفویض اختیار است.

شرکت مادر، فقط در نقش یک سهامدار است و کنترل مالی شرکت مادر، به مواردی چون تخصیص سرمایه، تعیین اهداف اقتصادی، ارزیابی کارآیی و مداخله برای اصلاح بازار مالی محدود می‌شود. در این روش شرکت‌های تابعه با آزادی کامل به رقابت با یکدیگر می‌پردازند.

مدل کنترل استراتژیک

این روش بر پایه فرآیند توافق بر برنامه‌های اصلی طراحی‌شده توسط شرکت مادر استوار است. شرکت مادر با تسهیل ارتباطات و ایجاد اشتراک مساعی میان شرکت‌های تابعه، به ایجاد ارزش‌افزوده می‌پردازد.

در این مدل شرکت‌های تابعه برنامه‌های خود را بر اساس استراتژی‌های شرکت مادر تنظیم می‌کنند و شرکت مادر آن‌ها را مورد بازبینی و کنترل قرار می‌دهد.

مطابق این مدل، امور محوله بر اساس دو وظیفه کلی تنظیم می‌شوند:

• توسعه و رشد شرکت مادر و امور سرمایه‌گذاری
• اداره شرکت‌های تابعه و تحت پوشش

سهام مدیریتی در شرکت هلدینگ

اکثر شرکت‌های سرمایه‌گذاری که در ایران تاسیس شده‌اند مانند شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی، صنعت و معدن ، نفت و گاز پارسیان، غدیر، معادن و فلزات و … در بخشی از سرمایه‌گذاری‌های خود به‌عنوان هلدینگ عمل می‌کنند.

برخی شرکت‌های دیگر مانند سیمان فارس هم هلدینگ‌هایی هستند که شرکت‌های دیگری را اداره می‌کنند. بعضی شرکت‌ها هم نظیر بوعلی نه به قصد اعمال مدیریت که به قصد سود بردن از روند رشد سهام، سهام شرکت‌ها را خرید و فروش می‌کنند و بنابراین فاقد فعالیت هلدینگ هستند.

آیا ایجاد شرکت هلدینگ ایده خوبی است؟

هلدینگ بودن هم خوب و هم بد است.

هلدینگ‌ها از طریق کنترل شرکت‌های خود می‌توانند به هم‌افزایی و سود بیشتر برسند اما در عوض هزینه سربار آن‌ها به‌مراتب بیشتر است چون مدیریت شرکت‌های تابعه چندان هم ارزان نیست.

بعضی از شركت‌های سرمایه‌گذاری عادت دارند كه بیش از 50 درصد سهام شركت‌هایی را كه معمولا از نظر صنعت مشابه یا مرتبط هستند خریداری كنند مثل سفارس که یک هلدینگ سیمانی است.

برخی از مشهورترین هلدینگ‌ها در کشورمان عبارتند از:

• هلدینگ توسعه صنایع بهشهر
• شرکت هلدینگ سرمایه‌گذاری توکا فولاد
• شرکت هلدینگ سرمایه‌گذاری غدیر
• هلدینگ گروه صنعتی ملی
• شرکت هلدینگ صنایع معدنی خاورمیانه (میدکو)

راهنمای جامع ساختار سازمانی در شرکت‌های هلدینگ

ساختار سازمانی، چهارچوب روابط حاکم بر مشاغل، سیستم‌ها، فرایندهای عملیاتی، افراد و گروه‌هایی است که برای نیل به یک هدف مشخص در سازمان تلاش می‌کنند.

در شرکت‌های هلدینگ، با توجه به ارتباط بین افراد در شرکت هلدینگ و شرکت‌های زیرمجموعۀ آن، آرایش ساختار سازمانی و نقش و ارتباط بین افراد می‌تواند در چابکی سیستم‌ها تأثیر بسزایی داشته باشد.

در این روش مجموعه استراتژی‌هایی طراحی می‌شود که بر اساس آن، کارها و فعالیت‌ها را به وظایف مشخصی تقسیم کرده و هماهنگی میان ‌آن‌ها را فراهم می‌کنیم.

باید توجه کرد که ساختار، صرفاً یک سازوکار هماهنگ نیست، بلکه توزیع قدرت در سازمان را نشان می‌دهد و فرایندهای سازمانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ساختار سازمانی به الگوهای روابط درونی سازمان، اختیار و ارتباطات دلالت دارد و روابط گزارش‌دهی، کانال‌های ارتباط رسمی، تعیین مسئولیت و تفویض اختیار تصمیم‌گیری را روشن می‌سازد.

اگر سازمان را به زنجیر تشبیه کنیم و هر بخش سازمان را حلقه‌‌ای از این زنجیر تصور کنیم، بدیهی ‌است کوچک‌ترین نقص در طراحی ساختار و روشن کردن وظایف هر بخش یا شخص، می‌تواند در استحکام این زنجیر خلل ایجاد کند و پیوستگی تمامی بخش‌ها را تحت تأثیر قراردهد.

توجه به این نکته ضروری است که در این روش، عملیات و فعالیت‌های داخل سازمان آرایش می‌یابد و خطوط مسئولیت و اختیارات هر شخص به شکلی مشخص تعیین می‌شود.

بنابراین فرهنگ ساختار سازمانی ‌باید پیش ‌از اجرای آن در سازمان، ایجاد شود تا همگان به تأثیر این موضوع اعتقاد کامل پیدا کنند. ساختار به مدیران نشان می‌دهد که مسئول سرپرستی چه کسانی هستند و به کارکنان، مدیران را می‌شناساند تا از آن‌ها آموزش و دستور بگیرند.

همچنین موارد هماهنگی بین‌ فعالیت‌های آن‌ها و بیان ارتباطات درون‌سازمانی از نظر گزارش‌دهی و گزارش‌گیری را به شکل درست و دقیق مشخص می‌کند.

از ویژگی‌های یک شرکت هلدینگ چابک، توان تسریع و تسهیل در تصمیم‌گیری، واکنش مناسب به محیط و حل تعارضات بین واحدهاست. با توجه به اینکه در یک ساختار سازمانی با آرایش درست، جریان اطلاعات با سرعت زیادی اتفاق می‌افتد، اصل چابکی سیستم خودبه‌خود در مجموعه ‌ایجاد می‌شود.

برای رسیدن به این هدف باید به موضوعات مهمی پرداخته شود که از جمله آن‌ها می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

• محتوای کاری‌ و بازدهی هر پست تا چه اندازه باید استاندارد شود.
• روش‌ها و اندازۀ بازدهی هر پست یا واحد باید چه میزان و به چه شکل باشد.
• برای ایجاد هماهنگی و ارتباط میان پست‌ها و واحدهای مختلف چه مکانیزم‌هایی باید طراحی شود تا سرعت هماهنگی بین این بخش‌ها زیادتر باشد.
• در طراحی بخش‌ها و مشاغل واحدها، باید دقت شود تا هر شغل با توجه به تخصصی بودنش، در بخش مناسب قرار بگیرد. همچنین پست‌های سازمانی در آن بخش باید تعریف شود.
• مهارت‌ها و دانش‌های موردنیاز در هر بخش و هر پست سازمان که افراد باید بر اساس آن استخدام شوند، بررسی شود.
• مکانیزم طراحی گروه‌بندی هر پست‌ در واحدها و واحدهای کوچک در واحدهای بزرگ‌تر مشخص شود.
• باید میزان بزرگی هر واحد با توجه به فعالیت و درجه اهمیت آن طراحی شود.
• موضوع مهمی که نباید از نظرها پنهان بماند، تعداد افرادی است که باید به یک مدیر گزارش دهند و زیر نظر او کار کنند. البته استانداردهای زیادی در دنیا با توجه به نوع مشاغل و مسئولیت‌ها تعریف شده است که می‌توان از آن‌ها نیز بهره برد.
• باید میزان تفویض اختیارات و قدرت تصمیم‌گیری در هر واحد و مدیران آن تعیین شود. نکتۀ قابل تأمل در این بخش، این است که طراحی تفویض اختیارات باید به‌گونه‌ای صورت بگیرد تا در پایین‌‌ترین سطح سازمان نیز به شکل درست و کارآمد اجرا شود.
• باید بخشی از توان تصمیم‌گیری مدیران صف به متخصصان ستادی و عملیاتی آن بخش انتقال یابد که در این تصمیم‌گیری، باید خود مدیران ارشد میزان انتقال تصمیم‌گیری در شرایط مختلف را به شکل کاملاً واضح به افراد زیرمجموعه منتقل کنند.

با توجه به اجرای نکات ذکرشده، ساختار سازمانی به شکل نمودار سازمانی که برای تمام سطوح سازمانی قابل فهم باشد، طراحی و اجرا می‌شود.

پس از گذر از این بخش باید با مطالعه بر روش‌های مختلف ساختار سازمانی نزدیک‌ترین روش به سیستم شرکت هلدینگ خود را انتخاب کنیم.

حتی گاهی ممکن است در هر شرکت زیر‌مجموعۀ هلدینگ، به فراخور نوع محصول، مسئولیت‌ها و خروجی شرکت‌ها، مدل‌های متفاوتی از ساختار سازمانی را طراحی کنیم. البته در چنین مواردی باید دقت کرد که در قسمت خروجی هر شرکت و ارتباط شرکت‌ها با شرکت مادر، نظم مشخصی وجود داشته باشد.

در این شرایط باید مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را در یک گروه قرار داد و سپس گروه‌ها را با یکدیگر هماهنگ کرد. به این ترتیب سازمان از طریق تشکیل دایره‌ها یا گروه‌های ویژه، بخش‌های مختلف خود را به گروه‌های مختلف و تا حدی تخصصی، تقسیم می‌کند.

یکی از راه‌های منطقی برای چارت سازمانی شرکت هلدینگ این است که کارها را برحسب وظیفه به گروه‌های مهندسی، مالی، تولید، کنترل پروژه، خرید، کارگزینی و مانند این‌ها، تقسیم‌بندی کرد.

طبق تجربه تشکیل دوایر بر حسب نوع وظیفه در بسیاری از سازمان‌ها کارساز واقع می‌شود. از آنجا که در این روش بخش‌ها از انعطاف خوبی برخوردارند، با توجه به تغییر اهداف سازمان، وظایف گروه‌ها نیز تغییرپذیر است.

همچنین در روش دسته‌بندی کردن فعالیت‌های سازمانی شرکت هلدینگ بر مبنای تخصص، می‌توان با گماردن افرادی که دارای مهارت‌های مشابه هستند – در واحدهای مشابه- به‌گونه‌های مختلف صرفه‌جویی‌های اقتصادی کرد و بر میزان کارایی آن‌ها در مجموعه نیز افزود.

درصورتی‌که طراحی سازمان در شرکت، پروژه محور، محصول محور، مشتری محور یا حتی بر مبنای گستردگی جغرافیایی برنامه‌ریزی شده‌ باشد، به‌طورکلی طراحی ساختار سازمانی در هر یک از آن‌ها تغییر می‌کند.

در هلدینگ‌های تخصصی با وجود اینکه تمامی شرکت‌های زیرمجموعه در یک صنف یا موضوع تخصصی مشخص فعالیت می‌کنند، اما به دلیل اینکه موضوع عملکرد هر شرکت زیرمجموعه می‌تواند از تنوع زیادی برخوردار باشد، قطعاً نمی‌توان در همۀ شرکت‌ها از یک آرایش سیستم ساختار سازمانی استفاده کرد.

بنابراین بهترین حالت این است که در خود هلدینگ روش جمع‌آوری اطلاعات افراد و سازمان‌دهی آن‌ها مبتنی بر گروه‌بندی‌های تخصصی، فنی و توانایی‌های شخصی طراحی شود تا در زمان نیاز بتواند شرکت‌های زیرمجموعۀ خود را یاری کند.

در برخی از شرکت‌های هلدینگ با توجه به حساسیت نوع فعالیت آن‌ها، چه به لحاظ فنی و چه از نظر مدیریتی، باید نظارت و تقسیم وظایف تمام مراحل کار زیر نظر مقام مسئول و معاونی انجام شود که در آن موضوع تخصص کافی دارند و مسئولیت همه کارهایی را که در آن بخش انجام می‌شود، بپذیرند.

از مزیت‌های اصلی این شیوۀ گروه‌بندی در چارت سازمانی شرکت‌های هلدینگ افزایش میزان مسئولیت در خصوص عملکردهاست، زیرا تمام روند فعالیت‌های مربوط به یک پروژه یا محصول خاص زیر نظر و هدایت یک مدیر قرار می‌گیرد.

اگر کارهای یک شرکت هلدینگ به صورت ارائۀ خدمات باشد و نه تولید محصول یا ساخت پروژه، باید گروه‌های مستقلی تشکیل شده و برای هر یک وظایف و خط مشی‌هایی مشخص و ارائه شود و همۀ افراد زیر نظر یک مسئول یا مدیر واحد اداره شوند.

همچنین برخی شرکت‌ها با توجه به گستردگی فعالیت خود، بخش‌های خود را بر مبنای منطقۀ جغرافیایی گروه‌بندی می‌کنند. برای مثال، برخی از سازمان‌های بزرگ پروژه محور یا فروش، دایرۀ فعالیت‌های خود را در مناطق مختلف تقسیم‌بندی می‌کنند؛ برای مثال منطقۀ غرب، جنوب، شمال و شرق کشور و مدیرهای مستقلی را برای هر بخش از شرکت هلدینگ مستقر می‌کنند.

برخی شرکت‌های هلدینگ ناگزیرند گروه‌ها و زیرمجموعه‌های خود را بر اساس فرایند تولید تقسیم‌بندی کنند؛ مثلاً در یک پروژه، هریک از بخش‌های ساخت، تأسیسات، HSE، نظارت و… را به گروهی تقسیم کرده و سازمان آن بخش را راه‌اندازی می‌کنند.

به‌گونه‌ای که از زمان ورود کالا به یک پروژه، کنترل کیفیت کالای رسیده، انبارداری، اجرا، نظارت بر نحوۀ اجرا، کنترل‌های مضاعف کیفیت ساخت، ایمنی در پروژه، مدیریت زمان و هر آنچه به اجرای پروژه بستگی دارد، در حوزۀ مشخصی تعریف می‌شود.

البته با توجه به حجم کارها، این حوزه‌ها می‌توانند اشتراکاتی نیز باهم داشته باشند. افراد و مدیران هر گروه تمامی مسئولیت‌های آن بخش را می‌پ‍ذیرند و اجرا می‌کنند.

شیوۀ دیگری نیز برای گروه‌بندی چارت سازمانی شرکت‌های هلدینگ وجود دارد که سازمان بر حسب نوع مشتری گروه‌بندی می‌شود؛ برای مثال فعالیت‌های فروش در یک شرکت هلدینگ به صورت متمرکز مستقر می‌شود و باز در این شرکت دایره‌هایی تعریف می‌شود که عبارت‌اند از:

سازمان خرده‌فروشی، سازمان جذب سرمایه‌گذاران کلان، سازمان دریافت تسهیلات بانکی، سازمان فروش به بخش‌ها و ادارات دولتی، سازمان جذب برندهای بین‌المللی و سازمان‌هایی نظیر این.

درصورتی‌که شرکت حقوقی مستقلی در زیرمجموعۀ هلدینگ وجود داشته باشد، بر اساس نوع سرویس‌هایی که به شرکت‌های دیگر هلدینگ یا مشتریان خود می‌دهد، دایره‌های کاری خود را طراحی می‌کند.

مقصود این است که مشخص شود هر واحد یا بخش، مسائل خاص خود را مدیریت و اجرا می‌کند و کارکنان هر بخش از شرکت در کارهای ویژه‌ای تخصص دارند.

به این ترتیب افراد داخل سیستم و مراجعه‌کنندگان به هلدینگ و شرکت‌های زیرمجموعۀ آن، با توجه به نوع مسئله یا مشکلی که دارند، به‌راحتی متوجه می‌شوند به کدام واحد مربوط مراجعه کنند.

شایان ذکر است که می‌توان بخش‌هایی مانند خدمات پس از فروش، بهره‌برداری، صدای مشتری، بخش حقوقی و از این قبیل بخش‌ها ایجاد کرد که در خود هلدینگ مستقر شوند و به تمامی شرکت‌های زیرمجموعه سرویس دهند.

اما از طرف دیگر شرکت‌های سرمایه‌گذاری هستند که برخی افراد آن‌ها را با هلدینگ اشتباه می‌گیرند.

تفاوت شرکت هلدینگ با شرکت‌های سرمایه‌گذاری 

این شرکت‌ها منابع مالی موردنیاز برای شرکت‌های تولیدی و صنعتی را فراهم می‌کنند و به اصطلاح در آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند.

ولی شرکت‌های غیر سرمایه‌گذاری مستقیما به فعالیت تولیدی و صنعتی و خدماتی می‌پردازند.

ارزش پرتفوی بورسی یک شرکت سرمایه‌گذاری چیست؟

ارزش پرتفوی بورسی یک شرکت سرمایه‌گذاری عبارتست از ارزش روز و بازاری سهام شرکت‌های بورسی تحت تملک یک شرکت سرمایه‌گذاری.

برای محاسبه ارزش پرتفوی بورسی یک شرکت تعداد سهام تحت تملک در قیمت بازار سهم ضرب می‌شود.

در صورتی که ارزش پرتفوی بورسی بیشتر از ارزش روز بازار سهام موردنظر باشد نشان‌دهنده قابلیت رشد قیمت سهام شرکت سرمایه‌گذاری طی روزهای آتی خواهد بود.

ارزش پرتفوی غیربورسی یک شرکت سرمایه‌گذاری چیست؟

یک شرکت سرمایه‌گذاری ممکن است در زمینه‌ای غیر از سهام شرکت‌های بورسی فعالیت کند. در این حالت ارزش آن فعالیت‌ها و یا سهام آن شرکت‌هایی که خارج از بورس می‌باشند را پرتفوی غیربورسی می‌نامند.

رویکرد محافظه‌کارانه ‌‌در ‌ارزش‌گذاری فعالیت‌های غیربورسی استفاده از بهای تمام شده سرمایه‌گذاری می‌باشد. اما با توجه به وجود تورم بالا در ایران، پس از گذشت چند سال بهای تمام شده از ارزش واقعی سرمایه‌گذاری فاصله زیادی می‌گیرد.

رویکرد دیگر استفاده از نسبت p/e است.

یعنی برای محاسبه ارزش یک سرمایه‌گذاری غیربورسی، سود آن را در نسبت p/e شرکت‌های مشابه که در بورس فعالیت می‌کنند ضرب می‌کنند تا ارزش یک سرمایه‌گذاری غیر بورسی بدست آید. در نهایت مجموع ارزش سرمایه‌گذاری‌های غیربورسی از جمع ارزش هر یک از سرمایه‌گذاری‌ها بدست می‌آید.

شرکت‌های سرمایه‌گذاری معمولاً پرتفوی بورسی و غیربورسی خود را به صورت دوره‌ای از طریق ارائه اطلاعیه به بورس اعلام می‌کنند.

چگونه یک شرکت هلدینگ بسازیم؟

شرکت هلدینگ نهادی است که صرفا برای داشتن سهام در سایر شرکت‌ها وجود دارد و معمولاً یک شرکت سهامی است.

قوانین هر کشور در مورد اجازه تشکیل شرکت‌های هلدینگ متفاوت است. اگر شما علاقه‌مند به ایجاد یک شرکت هلدینگ هستید، اولین قدم درک فرآیند ادغام شرکت در کشوری است که قصد دارید دفتر مرکزی شرکت مادر را در آن مستقر کنید.

مراحل ایجاد شرکت هلدینگ

در ادامه به ذکر مراحل ایجاد یک شرکت هلدینگ می‌پردازیم:

• انتخاب نام شرکت هلدینگ: نامی را برای شرکت هلدینگ انتخاب کنید. شما باید با دفتر وزیر امور خارجه بررسی کنید که نام مورد نظر شما از قبل وجود دارد یا خیر. معمولا قوانین کشورهای مختلف شرکت‌ها را از داشتن نام یکسان منع می‌کنند. تأیید را می‌توان با تماس با دفتر یا مراجعه به وب‌سایت آن انجام داد.
• دریافت فرم اساسنامه: یک فرم اساسنامه را دریافت کنید. این فرم از دفتر وزیر امور خارجه و در وب‌سایت آن، در دسترس است.
• تکمیل فرم اساسنامه: با استفاده از دستورالعمل‌های ارائه‌شده، فرم اساسنامه را تکمیل کنید. با ذکر نام کسب‌وکار انتخاب‌شده شروع کنید.
• تنظیم بیانیه شرکت هلدینگ: شما باید بیانیه‌ای بنویسید که هدف شرکت را نشان می‌دهد. بیان اینکه شرکت به‌عنوان یک شرکت هلدینگ سازمان‌دهی شده است کافی است.
• ایجاد فهرست هیات مدیره شرکت هلدینگ: نام و نشانی هیأت مدیره اولیه شرکت را فهرست کنید. یک شرکت باید حداقل یک مدیر داشته باشد.
• آدرس: آدرس محل کسب‌وکار اصلی شرکت هلدینگ را درج کنید.
• انتخاب نماینده شرکت هلدینگ: نماینده خدمات فرآیند برای شرکت هلدینگ را شناسایی کنید. این فرد یا شرکتی است که برای پذیرش احضار و دادخواست در صورت شکایت از شرکت هلدینگ تعیین می‌شود.
• بایگانی اطلاعات تکمیل شده: اطلاعات تکمیل شده را نزد وزیر امور خارجه بایگانی کنید. هزینه تشکیل پرونده را پرداخت کنید. تشکیل پرونده و پرداخت هزینه فرآیند را به پایان می‌رساند.

مدارک لازم برای ثبت شرکت هلدینگ

• آگهی تاسیس شرکت مادر
• نامه نمایندگی صادر شده از شرکت مادر جهت ثبت شرکت هلدینگ
• مدارک شناسایی شامل کپی برابر اصل کارت ملی و شناسنامه اعضای هیات مدیره شرکت هلدینگ
• مدارک شناسایی شامل کارت ملی و شناسنامه اعضای هیات مدیره شرکت هلدینگ
• گواهی عدم سوء پیشینه برای نماینده شرکت مادر و بقیه اعضای هیات مدیره و بازرسین شرکت

  حداقل سرمایه موردنیاز جهت ثبت شرکت هلدینگ

مطابق مصوبه مورخ 15/12/86 هیات مدیره سازمان بورس و اوراق بهادار حداقل سرمایه شرکت هلدینگ از نوع سهامی خاص پنجاه میلیارد ریال و در شرکت مادر (هلدینگ) از نوع سهامی عام یک‌صد میلیارد ریال است.

این اصطلاح در واژه‌نامه جامع بورسینس منتشر شده است.سایر اصطلاحات و واژه‌های اقتصادی و مالی را ببینید ...