ریسک‌های سرمایه‌گذاری روی موسیقی / خوب، بد و زشت صنعت موسیقی در ایران

جایگاه موسیقی در بازار جهانی امروز

گرایش به موسیقی، یکی از تمایلاتی است که در وجود اکثر انسان‌ها نهادینه شده است و کمتر انسانی یافت می‌شود که علاقه‌ای به این هنر در خود احساس نکند، در دنیای امروز با وفور سبک‌های موسیقی رو‌به‌رو هستیم و این فراوانی باعث شده که سلایق بسیاری از مخاطبان جهانی آن تامین شود؛ همچنین با توجه به پیشرفت‌های روزافزون فناوری در زمینه دیجیتال، صنعت موسیقی نیز با این نوآوری‌ها همگام شده و چهره‌ای جدید در بازار جهانی یافته است که با توجه به تنوع موسیقی جهانی، افزایش علاقه و تقاضای مردم و ظهور فناوری‌های جدید، روند رو‌به‌رشدی را می‌توان برای این صنعت در نظر گرفت.

چشم‌انداز بازار موسیقی تا سال 2020

بازار موسیقی جهانی بازاری گسترده را شامل می‌شود که زیرشاخه‌های عمده‌ای مانند تکثیر، انتشار، موسیقی دیجیتال، کپی و فروش بلیت‌های کنسرت را در خود جای داده است، موارد ذکر شده از جمله منابع اصلی درآمد این بازار محسوب می‌شوند. در واقع آنچه بازار موسیقی را در دنیا رقم می‌زند، تنها تولید یک قطعه موسیقی و فروش آن نیست، بلکه دایره گسترده‌ای از صنایع مربوط به چاپ، تکثیر، فروش، بازاریابی و… این بازار را پوشش می‌دهد و همه این عوامل در کنار هم بازار بین‌المللی این صنعت را رقم می‌زنند.

همچنین گرایش روزافزون مردم جهان به سوی برنامه‌های موسیقی، افزایش تعداد کنسرت‌ها در انواع مختلف آن، رشد چشمگیر مدارس موسیقی و شیوع فرمت‌های دیجیتال در موسیقی جهانی از جمله عواملی هستند که در روند رشد این صنعت در سال‌های آتی تاثیر عمده‌ای دارند. طبق پیش‌بینی تحلیلگران اقتصادی، بازار جهانی موسیقی در فاصله سال‌های 2016 تا 2020 با نرخ رشد سالانه 5.08درصد رو به جلو حرکت خواهد کرد که این امر نشان‌دهنده رشد روزافزون این صنعت در جهان است.

بزرگ‌ترین بازارهای صنعت موسیقی در جهان

طبق آماری که فدراسیون بین‌المللی صنعت ضبط صدا و موسیقی (IFPI) ارائه کرده است، ایالات متحده آمریکا با داشتن درآمد 4.5میلیارد دلاری در سال 2014، بزرگ‌ترین بازار موسیقی را در جهان دارا بوده است. جالب است بدانید در سال 2014 خواننده نوظهور انگلیسی، یعنی ادل، بزرگ‌ترین رکورد فروش را از آن خود کرده بود.

در حال حاضر آمریکا کماکان رهبری خود را در بازار موسیقی جهانی حفظ کرده است. ژاپن نیز با درآمدی معادل 4.4 میلیارد دلار در رتبه دوم قرار دارد، خصوصا گروه پاپ فوق‌العاده و مشهور ژاپنی یعنی (AKB48) یکی از پرفروش‌ترین گروه‌های موسیقی در این کشور به شمار می‌رود.

موسیقی انگلستان نیز با درآمد 1.3 میلیارد دلاری خود، در رتبه بعدی بازارهای پررونق موسیقی جهان قرار دارد که در سال 2012 با فروش آلبومی از امیلی سندی، جایگاه ویژه‌ای در موسیقی جهانی یافت و نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد. همچنین آلمان نیز با داشتن ستاره‌های موسیقی مانند لانا دل وی، توانست به درآمد 1.3 میلیارد دلاری در بازار موسیقی جهان دست یابد. بازارهای فرانسه، استرالیا، کانادا، برزیل و ایتالیا نیز با درآمدهایی میلیونی در رتبه‌های بعدی این تقسیم‌بندی جهانی قرار دارند.

گردانندگان اصلی بازار

از فروشندگان بزرگ بازار جهانی موسیقی در جهان می‌توان به شرکت‌هایی مانند بی‌ام‌جی، کبالت موزیک، یونیورسال موزیک، وارنر موزیک و. . . اشاره کرد. این کمپانی‌های بزرگ اغلب به کار ضبط و پخش و نشر موسیقی می‌پردازند و طیف عظیمی از مخاطبان جهانی را شامل می‌شوند. بی‌ام‌جی (BMG) از جمله شرکت‌های موفق در زمینه ضبط و توزیع موسیقی در عصر دیجیتال است که با حفظ قوانین مربوط به کپی‌رایت، محبوبیت زیادی در بین هنرمندان پیدا کرده است.

همچنین این شرکت علاوه بر ضبط و چاپ و توزیع، مجموعه‌ای از خدمات سمعی و بصری را نیز به مخاطبان خود ارائه داده و با برگزاری کنسرت‌های زنده در ایالات متحده آمریکا و اروپا، طیف وسیعی از خواسته‌های هنرمندان را پوشش می‌دهد. بی‌ام‌جی در حال حاضر با تولید بیش از 2 میلیون آهنگ، از جمله کمپانی‌های موسیقی شناخته شده در سطح جهان است.

گروه موسیقی وارنر نیز از جمله تولیدکنندگان برجسته موسیقی جهان به شمار می‌رود که با همکاری داشتن با بیش از 6500 شاعر و آهنگساز و خواننده و با داشتن مجموعه‌ای بیش از یک میلیون کپی‌رایت، از جمله شرکت‌های موفق موسیقی در جهان به شمار می‌رود.سیستم توزیع پیشگام این کمپانی، از جمله نقاط مثبت و قابل توجه آن محسوب می‌شود. گروه موسیقی کبالت نیز از جمله شرکت‌های تولیدکننده موسیقی است که مطابق با فناوری‌های روز دنیا عمل کرده و بیشتر از طریق دنیای دیجیتال به معرفی و نشر آثار هنرمندان می‌پردازد.

این شرکت با داشتن نمایندگی از طرف 8هزارهنرمند و ترانه‌سرا و پوشش دادن چیزی بیش از 60 هزارآهنگ و داشتن 500 شرکت چاپ و نشر، شرکتی مستقل و کارآمد در زمینه توزیع و نشر و ضبط موسیقی محسوب می‌شود. جالب است بدانید هنرمندانی مانند مکس مارتین، کلی کارلوس، نیک‌کیو، رایان تدر و… با این کمپانی همکاری کرده‌اند.

مترجم فهیمه خراسانی

———————————-

چندصد میلیون ریسک در سرمایه گذاری در موسیقی

تولید آلبوم موسیقی در ایران بسته به اینکه آماتور باشند یا ممتاز، حرفه‌ای باشند و شناخته‌شده یا تازه‌کار بین 10 میلیون تومان تا چند صدمیلیون تومان سرمایه لازم دارد. نبود قانون کپی‌رایت در ایران و دانلود آلبوم‌های موسیقی در شبکه اینترنت موجب شده تا افراد با کمترین هزینه و حتی بدون پرداخت هیچ‌گونه هزینه‌ای به آلبوم هنرمندان دسترسی داشته باشند و در این حالت تیراژ اولیه ممتازترین آلبوم‌ها در بازار موسیقی ایران به حدود 50هزار نسخه می‌رسد.

این مسئله در حالی است که در اوایل دهه 80 که موسیقی پاپ تازه در ایران رونق گرفته بود، به دلیل فاصله اندک نرخ آلبوم موسیقی با نوار خام، خواننده‌های تراز اول تا چندصدهزار نسخه از آلبوم‌شان را منتشر می‌کردند.یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی چند سال اخیر در ایران آلبوم  «نه فرشته‌ام نه شیطان» بوده که توسط همایون شجریان و طهمورث پورناظری با تیراژ اولیه 50 هزار نسخه روانه بازار شد که بسیار ناچیز است چون گفته شده که برای تهیه این آلبوم حدود 700 میلیون تومان هزینه شده است.

بنابر آمار و ارقام موجود کف هزینه‌ لازم برای تهیه آلبوم‌های تراز اول موسیقی در ایران 300 میلیون تومان است. برآوردها نشان می‌دهد که برای تهیه یک آلبوم موسیقی باید از اجاره استودیو تا حق‌الزحمه نوزانده، شاعر، عوامل صدا، طراحی جلد و. . . محاسبه شود. برآورد تقریبی هزینه‌های اصلی تهیه آلبوم موسیقی به این شرح است:

خواننده: 20 تا 30 میلیون تومان

آهنگساز: 10 تا 20 میلیون تومان

شعر: 1 تا 2 میلیون تومان  (برای هرشعر)

نوازنده‌ها: 5 تا 10 میلیون تومان

استودیو: 20 تا 40 هزار تومان  (هر ساعت)

میکس و مسترینگ: 20 تا 30 هزار تومان  (هر ساعت)

چاپ و تکثیر: 3 تا 5 میلیون تومان  (برای 5 هزارنسخه)

توزیع: 2 میلیون تومان  (برای 5 هزارنسخه)

[divide style=”dots” color=”#000000″]

میلاد ترابی

باهوش باشید، سود هم هست

در مورد سرمایه‌گذاری در حوزه موسیقی نمی‌توان اعداد و ارقام مشخصی اعلام کرد، چراکه در کشور ما تنها موسیقی مجاز که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز تولید و نشر می‌یابد فعال نیست و هر ترک در موسیقی غیر‌مجاز می‌تواند با یک میلیون تومان هزینه و توزیع شود، در حالی که این هزینه برای یک قطعه مجوزدار به ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان هم برسد. بنابراین هزینه تولید یک آلبوم با ۱۰ قطعه از ۱۰ تا ۳۰۰ میلیون می‌تواند شناور باشد، اما اگر یک آلبوم موسیقی توسط تهیه‌کننده‌ای حرفه‌ای که در صنعت موسیقی تعداد آنها از انگشتان یک دست هم فراتر نمی‌رود، تولید شود، بین ۱۰۰ تا ۱۴۰ میلیون تومان هزینه خواهد برد.

البته در مواردی خوانندگان خود ترجیح می‌دهند آلبوم‌شان را تهیه کنند و گاهی هم این مسئولیت را به تهیه‌کنندگان موسیقی می‌سپارند. به‌طور کلی یک اثر از مراحل انتخاب خواننده، آهنگساز، شعر، تولید و توزیع عبور می‌کند. در نخستین مرحله بین خواننده و تهیه‌کننده قراردادی بسته می‌شود. بعد از آن کار یا به آهنگساز سپرده می‌شود یا اینکه خواننده خود فرآیند تولید آلبوم را مدیریت می‌کند. یک آلبوم برای تولید و نشر حداقل باید هفت‌قطعه را شامل بشود.

قواعد نظارت بر آلبوم‌ها از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال‌های اخیر نیز تغییر کرده است.در گذشته ابتدا ترانه‌ها بدون ملودی مجوز می‌گرفت و بعد آهنگسازی روی آن انجام می‌شد. اما اکنون نسخه نسبتا نهایی باید برای مجوز گرفتن ارسال شود. این روند سرعت انتشار آلبوم را بیشتر کرده است و برای هر مرحله نیز زمان‌بندی‌هایی وجود دارد که اگر به آن دقت شود هر بخش در فاصله‌های دو یا سه هفته‌ای پاسخ می‌گیرد.

اگر اصلاحاتی مورد نیاز باشد انجام می‌شود. تا این مرحله خواننده خود می‌تواند کار را پیش ببرد، اما از اینجا به بعد لازم است با یک شرکت موسیقی همکاری کند، زیرا برای ثبت و دریافت شماره کتابخانه ملی در یک آلبوم نیاز به اقدام یک شرکت است و بعد از آن هم نشر آلبوم صورت می‌گیرد.برخلاف هزینه‌های تولید یک آلبوم که نسبت به خواننده و شرایط کاملا متغیر است، نشر قیمت‌های مشخصی دارد.

یک سی. دی با لیبل و کاور بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ تومان تمام می‌شود و در نهایت با ۱۰0۰ یا ۱۵۰۰ تومان هزینه کردن وارد بازار موسیقی می‌شود و با قیمت ۳۵۰۰ تومان در اختیار خریدار قرار می‌گیرد.این سود با توجه به درصد فروش پایین آلبوم‌های موسیقی برای تهیه‌کننده زیاد نیست، چراکه فروش برای خوانندگان کمتر شناخته شده از ۵ هزار نسخه فراتر نمی‌رود. اما آلبوم خوانندگان مطرح در بهترین حالت بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار نسخه می‌فروشد.

البته بعضی از شرکت‌های موسیقی آلبوم‌های خوانندگان طرف قرارداد خود را در قاب‌های دی. جی پک یا شیشه‌ای و با هزینه‌ای بالاتر عرضه می‌کنند. به نظر من در موسیقی اگر تهیه‌کننده باهوش باشد تولید آلبوم یکی از کم‌ریسک‌ترین شغل‌های حال حاضر در ایران است، زیرا می‌توان با سرمایه میلیونی سود میلیاردی به دست آورد.

تولید آلبوم یک خواننده حتی اگر پنج‌سال نیز طول بکشد، در نهایت به ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیون سرمایه نیاز دارد.اما می‌تواند در قبالش با خوانندگان مطرح چند میلیارد بازگشت سرمایه به دنبال داشته باشد. خود من تجربه تولید آلبوم «کما ۱» با خوانندگی حمید عسگری را داشته‌ام که در سال ۸۵ بیش از ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نسخه از آن به فروش رفت. حال اگر ریسک این سرمایه‌گذاری بالا به نظر می‌رسد، به دلیل تجربه نداشتن تهیه‌کنندگان متفرقه‌ای است که فکر می‌کنند صرفا تزریق سرمایه به این حوزه نتیجه‌بخش است.

تهیه‌کننده موسیقی و خواننده

[divide style=”dots” color=”#000000″]

گزارشگر رکسانا قهقرایی

گزارش «فرصت امروز» از بازار موسیقی ایران

سرمایه‌گذاری روی نت‌های موسیقی

بی اغراق نیست اگر بگوییم موسیقی در مقوله جذب مخاطب، گاه حتی از سینما پیشی می‌گیرد. چراکه این شق از هنر مورد پسند گروه‌های سنی مختلف است و هنری به اصطلاح روزمره‌تر و قابل دسترس‌تر است. به یک قطعه موسیقی می‌توان در اتومبیل، با تلفن همراه یا در هر مکان دیگری گوش کرد.

در حالی که یک فیلم سینمایی نیاز به درگیر شدن حواس شنوایی و بینایی و تمرکز بیشتری دارد. با این حال موسیقی در مقام مقایسه از نظر اقتصادی وضعیت نابساما‌ن‌تری از سینما دارد. تهیه‌کنندگی آلبوم‌های موسیقی در شرایط کنونی عموما زیان‌ده است. چراکه تعداد نسخه‌های به فروش رفته آلبوم‌های خوانندگان محبوب و شناخته شده نیز در ایده‌آل‌ترین حالت معمولا از 100 هزار نسخه بالاتر نمی‌رود و آمار فروش آلبوم‌های خوانندگان جوان و کمتر‌شناخته‌شده نیز بسیار پایین است.

خوب و بد اینترنت برای موسیقی

قطعات موسیقی خوانندگان با توجه به گسترش استفاده از اینترنت و دسترسی عمومی مردم به آن در کمتر از یک ساعت روی سایت‌ها قرار می‌گیرد و امکان دانلود آزاد آن وجود دارد. وقتی هنر بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد، این رویه برای او به یک عادت تبدیل شده است.

اگرچه این روند صرف نظر از ضربه‌ای که به بازار و اقتصاد هنر می‌زند، یک امتیاز به‌ویژه برای هنرمندانی دارد که خواستار چهره شدن هستند؛ چون روند دسترسی رایگان به هنر از یک قطعه موسیقی گرفته تا یک فیلم سینمایی تعداد مخاطبان آن را افزایش می‌دهد و یک اثر هنری را در معرض دید عموم قرار می‌دهد که تنها به‌نفع تازه‌کاران است و قدیمی‌ها و شناخته‌شده‌های بازار سودی از این مقوله نمی‌برند.

خوب، بد و زشت صنعت موسیقی در ایران

پیشرفت و ارتقای کیفی محصولات هنری و وضعیت موسیقی کشور، بی‌تردید در نتیجه سودآوری و رشد اقتصادی این هنر حاصل می‌شود. اگر تهیه و توزیع آلبوم‌های موسیقی، برگزاری کنسرت و تبلیغ کردن برای نشر موسیقی برای یک سرمایه‌گذار یا تهیه‌کننده فعال در این بخش عواید مالی داشته باشد، به‌طوری که علاوه بر بازگشت سرمایه اولیه، سودی برای ادامه فعالیت او در این حوزه را نیز دربر داشته باشد، فعالیت وی در زمینه تولید و تهیه موسیقی بیشتر شده و به رونق بازار موسیقی کمک می‌کند.

اما در حال حاضر موسیقی از نظر اقتصادی در رکود و بحران به‌ سر می‌برد، تهیه‌کنندگان موسیقی عمدتا از نظام پخش آلبوم‌ها گلایه دارند، پخش‌کنندگان موسیقی گاه به مفاد قراردادهای خود مبنی بر تعداد، حجم و وسعت نشر آلبوم عمل نمی‌کنند و ضمانت‌های اجرایی برای عدم تحقق وعده‌ها و بندهای قرارداد چندان قابل اتکا نیست. از طرفی ذائقه موسیقایی مخاطبان این حوزه قابل پیش‌بینی نیست. به‌طوری که ممکن است آلبوم خواننده‌ای جوان و ناشناخته با فروش قابل توجهی مواجه شود و از طرف دیگر خواننده ستاره و امتحان پس داده، به‌رغم تصور همگان، سودآور ظاهر نشود.

همچنین تعداد زیاد کنسرت‌ها در طول یک سال تایید می‌کند که بیشترین درآمد تهیه‌کنندگان موسیقی از این زمینه حاصل می‌شود و بازار موسیقی در این بخش رونق بیشتری دارد. بنابراین وضعیت نامطلوب بازار موسیقی باعث شده است تا شمار تهیه‌کنندگان این حوزه در قیاس با مدیوم سینما بسیار کمتر باشد. حال آنکه شمار خوانندگان جوان و استعدادهای نوظهور در این عرصه زیاد است.

از طرف دیگر شکل‌گیری موسیقی زیرزمینی و استمرار فعالیت‌های آن در سال‌های اخیر ضربه مهلکی بر پیکره موسیقی وارد کرده است. این جریان عموما معترض به وضعیت اجتماعی جدا از محتوای بعضا غیراخلاقی در ترانه‌ها و اشعار، کیفیت نامطلوبی را از نظر فنی نیز در موسیقی ارائه می‌کنند. در این گزارش و در گفت‌و‌گو با دو تهیه‌کننده، جنبه‌های مثبت و منفی سرمایه‌گذاری در تولید آلبوم‌های موسیقی را بررسی کرده‌ایم.

***

دانلود غذای روح بدون پرداخت بهایی برای آن

محمدحسین توتونچیان، مدیر شرکت موسیقی ققنوس درباره میزان سودآوری تولید و پخش آلبوم‌های موسیقی به‌ «فرصت امروز» می‌گوید: در این باره نمی‌توان نظر قطعی داد. آلبوم بعضی از خوانندگان فروش بهتری دارد. اما باز هم نمی‌توان پیش‌بینی کرد. چراکه در مواردی پیش آمده که نخستین آلبوم یک گروه، فروش زیادی داشته باشد اما به‌رغم تصور همگان، آلبوم خواننده‌ای مشهور هم آن‌طور که باید مورد استقبال قرار نگیرد.

وی درباره وضعیت بازار موسیقی در شرایط کنونی نیز می‌افزاید: با گسترش استفاده و دسترسی مردم به فضای مجازی، دانلود موسیقی امری رایج شده و شنیدن موسیقی بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای آنقدر معمول و مرسوم است که صنعت موسیقی را متاثر کرده است و به‌نظر می‌رسد باید برای تغییر این شرایط، به فکر راهکارهای جدیدی بود. موسیقی، غذای روح آدمی است و امروزه کمتر جوانی را می‌توان پیدا کرد که یک خواننده محبوب نداشته باشد و کارهای او را دنبال نکند.در حالی که همان فرد بهای علاقه‌اش به موسیقی را پرداخت نمی‌کند.

این تهیه‌کننده ادامه می‌دهد: به‌نظر من جلوگیری از دانلود آزاد در سایت‌های موسیقی تنها یکی از راهکارهای کمک به صنعت موسیقی در کشور است که البته کار سختی است. اما باید به فکر راه‌حل‌هایی باشیم تا تهیه آلبوم‌های موسیقی از نظر اقتصادی به صرفه باشد. اما متاسفانه در این حوزه هیچ تضمینی برای بازگشت سرمایه وجود ندارد و این تهیه‌کنندگان هستند که ریسک می‌کنند و تمامی هزینه‌ها را متقبل می‌شوند و به‌ ازای کارشان چک‌های 10 ماهه، یک‌ساله و یک‌سال و نیمه از شرکت‌های پخش‌کننده دریافت می‌کنند تا بخشی از سرمایه‌گذاری‌شان جبران شود.

خلأ وجود حق مولف

وی در پاسخ به اینکه حق مولف در حوزه موسیقی چقدر از سوی سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی رعایت می‌شود، بیان می‌کند: درباره حق مولف قوانینی وجود دارد که رعایت نمی‌شود. درست مثل قانون کمربند ایمنی که همیشه یکی از قوانین راهنمایی و رانندگی بود اما از سوی رانندگان و مسافران رعایت نمی‌شد. تنها زمانی به این قانون احترام گذاشته شد و بستن کمربند ایمنی رایج شد که جریمه‌ای برای آن در نظر گرفتند.

به‌نظرم تعیین جریمه برای عدم رعایت حق مولف می‌تواند ضامن رعایت آن در ادامه کار باشد. اگر یک‌بار این حق از سوی سازمان و نهادی نادیده گرفته شده و برخورد قانونی صورت بگیرد و از نظر خبری هم سروصدا کند، این برخورد قانونی به یک ضمانت اجرایی برای رعایت حق مولف تبدیل می‌شود.

هزینه‌های انتشار آلبوم موسیقی

توتونچیان همچنین درباره حداقل هزینه‌های انتشار آلبوم موسیقی نیز ادامه می‌دهد: در حوزه نشر بیشترین هزینه مربوط به مبلغی است که به‌عنوان حق اثر به مولف داده می‌شود. در ادامه هزینه‌های تولید، بسته‌بندی، تبلیغات، پخش، و… را باید پرداخت کرد. هر یک از این مرحله‌ها، هزینه‌های متفاوتی دارد. برای مثال بسته‌بندی در انواع مختلف مثل ولت، قاب‌دار و دی. جی پک صورت می‌گیرد که سومین نوع از همه گران‌تر است.

همچنین قرار دادن بروشور و دفترچه هم هزینه‌های بیشتری را به بسته‌بندی اضافه می‌کند. از طرفی هریک از انواع و گونه‌های موسیقی پاپ، سنتی و کلاسیک، نوع بسته‌بندی و عرضه خاصی را می‌طلبد. وی درباره تیراژ اولیه آلبوم‌های موسیقی نیز توضیح می‌دهد: هر آلبوم با ضرب اولیه 100هزار نسخه در بازار موسیقی منتشر می‌شود و اگر فروش خوبی داشته باشد باز هم منتشر خواهد شد.

***

بازار موسیقی در ایران تعریفی ندارد

علی اوجی سال‌هاست که به‌طور تخصصی در زمینه تهیه‌کنندگی آلبوم‌ها و برگزاری کنسرت‌های موسیقی فعالیت می‌کند و با خوانندگان شناخته‌شده‌ای از جمله رضا یزدانی همکاری مستمر دارد. وی در پاسخ به این سوال که بازار موسیقی برای تهیه‌کنندگان فعال در این حرفه چقدر سودآور است، بیان می‌کند: شاید اغراق نباشد اگر بگوییم انتشار آلبوم‌های موسیقی برای تهیه‌کنندگان صددرصد زیان‌آور است و عملا هیچ سود و منفعت اقتصادی ندارد.

تا دانلود رایگان هست…

وی درباره دلایل عدم سودآوری در این بخش توضیح می‌دهد: دلیل اصلی زیان‌آور بودن به عدم خرید نسخه‌های اورجینال و اصل آلبوم‌ها از سوی علاقه‌مندان موسیقی برمی‌گردد. مردم به دانلود کردن موسیقی عادت کرده‌اند و در این وضعیت بازار موسیقی از منظر میزان فروش اساسا تعریفی ندارد. این تهیه‌کننده درباره متوسط و میانگین تیراژ آلبوم‌های موسیقی در نخستین مرحله عرضه می‌گوید: این رقم برای هر خواننده به‌گونه‌ای متفاوت تعریف می‌شود.

اما در مورد خوانندگان جوان و ناشناخته چیزی نزدیک به 2 هزار آلبوم فروخته می‌شود و این رقم نسبت به جمعیت فعال در موسیقی بسیار ناچیز است. در واقع انگار عرضه آلبوم یک طرفه بوده و هیچ تقاضایی برای خرید صورت نگرفته است. این نسبت درباره خوانندگان شناخته شده و محبوب هم چندان راضی‌کننده نیست و در بهترین حالت حدود 100 هزار نسخه از آلبوم‌شان به فروش می‌رسد که باز هم رقم چشمگیر و قابل توجهی نیست.

وی با اشاره به اینکه بیشترین درآمد و سودآوری تهیه‌کنندگان موسیقی از مسیر برگزاری کنسرت عایدشان می‌شود، ادامه می‌دهد: بخش عمده درآمدزایی در حوزه موسیقی در برگزاری کنسرت‌هاست و میزان آن هم بستگی به میزان شهرت و محبوبیت خوانندگان دارد.اوجی در پاسخ به اینکه آیا در عقد قرارداد میان خواننده و تهیه‌کننده، بندها و مفادی برای ضمانت سودآوری تعیین می‌شود یا نه، بیان می‌کند: نه؛ چنین ضمانت اجرایی وجود ندارد.

اما تجربه‌های قبلی همکاری یک تهیه‌کننده با خوانندگان مختلف برای او نوعی پیش‌بینی از میزان استقبال مخاطبان را به دنبال دارد. استفاده از قطعات موسیقی خوانندگان و دانلود آنها به قدری دامنه‌دار و وسیع است که غیرقابل کنترل به نظر می‌رسد. ضمن اینکه عدم عضویت ایران در کنوانسیون حق مولف مانعی برای اجرای کامل حقوق مولف است. اگرچه نهادها و سازمان‌های دولتی باید خود را موظف به در نظر گرفتن حقوق مولف بدانند.

صداوسیما در صدر بی‌توجهان

در این میان صداوسیما از جمله سازمان‌هایی است که حجم زیادی از کنداکتور برنامه‌ای خود در رادیو و تلویزیون را با استفاده از موسیقی پر می‌کند. اما در رعایت حق مولف، عملکرد درستی ندارد.اوجی در پاسخ به اینکه صدا وسیما در استفاده از قطعات موسیقی خوانندگان به رعایت حق مولف قائل است یا نه می‌گوید: متاسفانه این مقوله در ایران جا نیفتاده و استفاده از موسیقی و حتی سایر مقوله‌های هنری بدون رعایت حقوق مولف صورت می‌گیرد.

وی درباره حداقل سرمایه مورد نیاز برای انتشار یک آلبوم نیز عنوان می‌کند: در این زمینه نمی‌توان عدد قطعی بیان کرد. همه چیز بستگی به قطعات، خواننده و شرایطی دارد که ضبط در آن صورت می‌گیرد. اما به‌طور کلی هزینه تهیه آلبوم بین 5 تا 200 میلیون تومان می‌تواند متغیر باشد.

فرصت امروز