سیاست پولی ارزهای دیجیتال چیست؟

سیاست پولی ارزهای دیجیتال به چه معناست و چگونه پیش می‌رود؟ وقتی از یک سیاست پولی صحبت می‌کنیم، چه نکاتی برای ما اهمیت بیشتری دارد؟

در این مقاله از بورسینس به شرحی جامع از این مفهوم می‌پردازیم و سعی می‌کنیم مفیدترین نکاتی که در این باره وجود دارد را با شما به اشتراک بگذاریم.

نکات کلیدی

• سیاست پولی ارزهای دیجیتال به مکانیسم‌هایی اشاره دارد که برای مدیریت عرضه و گردش ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود.
• کوین‌هایی که از مکانیزم اجماع اثبات سهام استفاده می‌کنند، سیاست پولی خود را توسط پروسه استیک (سپرده‌گذاری) و اشتیاق سرمایه‌گذاران به استیک کنترل می‌کنند.
• سیاست پولی بیت‌کوین توسط قوانین تعبیه شده در پروتکل نرم‌افزار بیت‌کوین کنترل می‌شود که این پروتکل منبع باز بوده و به صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند.

سیاست پولی ارزهای دیجیتال چیست؟

به صورت کلی سیاست پولی ارزهای دیجیتال به مکانیسم‌هایی اشاره دارد که برای مدیریت عرضه و گردش ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود.

این مکانیسم‌ها برای اطمینان از پایداری، ثبات و قابل پیش‌بینی بودن یک کوین یا توکن در طول زمان در نظر گرفته شده است.

ارزهای دیجیتال برای مدیریت سیاست پولی خود به پروتکل‌های غیرمتمرکز تکیه می‌کنند تا با استفاده از این پروتکل‌ها به مهم‌ترین خواسته و نیاز کاربران خود، یعنی غیرمتمرکز بودن پاسخ دهند.

در ارزهای فیات مثل دلار، یورو، پوند و غیره روش کار به این صورت نیست و ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی و دولت کنترل می‌شوند.

پروتکل‌هایی که ارزهای دیجیتال به آن متکی هستند، ممکن است حاوی ابزارهایی برای تنظیم عرضه ارز دیجیتال به صورت دیجیتالی باشد که شامل مواردی مثل پاداش‌های بلوک و تغییرات در سختی استخراج باشد.

لازم به ذکر است که اتریوم و بیت‌کوین از این پروتکل‌ها استفاده می‌کنند.

به عنوان مثال سقف عرضه کوین‌های بیت‌کوین 21 میلیون است که عددی ثابت و غیرقابل تغییر است.

با گذشت زمان سرعت عرضه کوین‌های جدید به صورت مستمر کاهش پیدا می‌کند و در نهایت با توجه به این که نرخ عرضه هر روز کمتر شده و به صفر نزدیک می‌شود، سیستمی ضد تورم تشکیل می‌شود که قابلیتی بسیار مفید برای عموم ارزهای دیجیتال است.

بیشتر بخوانید: مقایسه ارزهای دیجیتال تورمی و ضد تورمی

در مقابل بعضی از ارزهای دیجیتال ممکن است از مکانیسم‌های جایگزین برای کنترل سیاست پولی خود استفاده کنند؛ مکانیزم اجماع اثبات سهام (PoS) دقیقا همین کار را انجام می‌دهد.

این مکانیزم با استفاده از قابلیت استیک (سپرده‌گذاری)، فعالان شبکه را تشویق به انجام این کار کرده و در نهایت کنترل عرضه ارز دیجیتال خود را در دست می‌گیرد.

ارزش پولی ارزهای دیجیتال چیست؟

قبل از هر چیزی باید یک سوال بنیادی و بسیار مهم را از خود بپرسیم؛ چه چیزی به یک دارایی ارزش می‌دهد؟

معمولا وقتی هر دارایی ارزشی پیدا می‌کند، دلیل اصلی باارزش بودن خود را مدیون مردم و ارزشی است که مردم به آن دارایی می‌دهند.

پس ارزهای دیجیتال هم مانند بسیاری از دارایی‌های دیگر دارایی ارزش پولی هستند، چرا که مردم به آن ارزش می‌دهند.

در درجه اول ارزش یک ارز دیجیتال تحت تاثیر عرضه و تقاضا است. اگر تعداد و حجم معاملات خریداران بیشتر از فروشندگان باشد، قیمت ارز دیجیتال بیشتر می‌شود.

در مقابل اگر تعداد فروشندگان یک ارز دیجیتال بیشتر از خریداران باشد، قیمت آن ارز دیجیتال کاهش پیدا می‌کند. 

بیشتر بخوانید: چرا بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال دارای ارزش هستند؟

به عنوان مثال ارز دیجیتالی که به صورت گسترده‌ای برای پرداخت استفاده می‌شود و استفاده آن کاملا واضح و پرکاربرد است، احتمالا ارزش بیشتری نسبت به ارز دیجیتالی که کاربرد ندارد، دارد.

سایر عواملی که در رابطه با سیاست پولی ارزهای دیجیتال قرار دارد شامل کاربرد، امنیت آن ارز و پذیرش آن دارایی توسط عموم مردم است.

علاوه بر این موضوع، ارزهای دیجیتالی که ویژگی‌های امنیتی خوبی دارند و قابل اعتماد عموم هستند، در اکثر اوقات نسبت به سایر دارایی‌هایی دیجیتال که سابقه بدی (مثل هک) داشته‌اند، ارزش بیشتری دارند.

سیاست پولی ارزهای دیجیتال چه تاثیری بر روش‌های سنتی دارند؟

اگرچه تاثیر دقیق سیاست پولی به متغیرهایی مثل میزان استفاده و ادغام ارزهای دیجیتال در سیستم مالی فعلی بستگی دارد، ارزهای دیجیتال این پتانسیل را دارند که به روش‌های مختلفی بر سیاست‌های پولی تاثیرگذار باشند.

در ادامه برخی از تاثیراتی که ارزهای دیجیتال می‌توانند بر روی سیاست پولی بگذارند را آورده‌ایم:

• کاهش کنترل بر عرضه پول: به دلیل ماهیت غیر متمرکز ارزهای دیجیتال و عدم وجود نهادهای نظارت‌کننده، ابزارهای استاندارد سیاست پولی مانند چاپ پول یا تغییر نرخ بهره ممکن است آن تاثیری که بر روی پول فیات می‌گذارند را نمی‌توانند بر روی ارزهای دیجیتال بگذارند.

این عمل ممکن است قدرت بانک‌های مرکزی برای تاثیرگذاری بر کل وجه در گردش پول فیات را محدود کند.

• منابع جدید اطلاعات: مقادیر زیادی از اطلاعاتی که بر اساس انجام تراکنش‌ها توسط ارزهای دیجیتال تولید شده است در دسترس است و می‌توان در جهت تحلیل رفتار مصرف‌کننده از آن‌ها استفاده کرد و بهره برد.

شاید وقت آن رسیده است که بانک‌های مرکزی اهمیت آزادی در گردش اطلاعات را درک کنند و به این سمت حرکت کنند.

• افزایش رقابت: به دلیل استفاده ارزهای دیجیتال از روش‌های جایگزین و استفاده‌های گوناگونی که آن‌ها دارند، رقابت در ارزهای دیجیتال نسبت به ارزهای فیات خیلی بیشتر است.

این اقدام می‌تواند در راستای ثابت نگه داشتن ارزش ارزهای فیات، فشاری را به بانک‌های مرکزی وارد کند تا فضای رقابتی بیشتر شود.

• افزایش دسترسی مالی: ارزهای دیجیتال این قابلیت را دارند که به افرادی که توانایی دسترسی به خدمات بانکداری سنتی ندارند، دسترسی مالی بهتری را ارائه دهد.

در نتیجه سیاست پولی ممکن است تغییر کند، زیرا بانک‌های مرکزی ممکن است نیاز به ارائه راهکاری برای ارائه خدمات متنوع‌تر مالی داشته باشند و یا حتی نیاز به تغییر جهت سیاست خود داشته باشند و مایل به حرکت در جهت غیرمتمرکز شدن باشند.

بیشتر بخوانید: بیت‌کوین؛ پاسخی همه‌جانبه به فرسودگی مالی!

چه کسی سیاست پولی بیت‌کوین را کنترل می‌کند؟

سیاست پولی بیت‌کوین توسط قوانین تعبیه شده در پروتکل نرم‌افزار بیت‌کوین کنترل می‌شود. این پروتکل منبع باز است و به صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند.

قوانین پروتکل نحوه ایجاد و توزیع بیت‌کوین‌های جدید در طول زمان را دیکته می‌کند.

علاوه بر این، هرگونه تغییر پیشنهادی در پروتکل باید توسط اکثریت کاربران شبکه تایید شود و سیاست پولی بیت‌کوین توسط عموم کاربران مشخص می‌شود.

در همین راستا، برنامه‌های صدور داخلی پروتکل به عنوان پایه و مبنایی برای سیاست پولی بیت‌کوین عمل می‌کند.

همانطور که می‌دانید، حداکثر بیت‌کوینی که قرار است تولید شود 21 میلیون عدد است و بیت‌کوین جدید از طریق فرآیند استخراج یا ماینینگ تولید می‌شود.

در اینجا کاربران مسائل پیچیده ریاضی را با استفاده از دستگاه‌هایی مخصوص حل می‌کنند و به عنوان پاداشی برای حل این مسائل، بیت‌کوین دریافت می‌کنند.

پاداش استخراج به صورت خودکار در هر 210 هزار بلاک نصف می‌شود که این عمل تقریبا در هر 4 سال اتفاق می‌افتد و به هاوینگ معروف است.

این عمل نشان‌دهنده آن است که با گذشت زمان نرخ تولید بیت‌کوین‌های جدید کاهش می‌یابد و در نهایت منجر به عرضه حداکثر 21 میلیون بیت‌کوین می‌شود.

یکی از اجزای اصلی سیاست پولی بیت‌کوین عرضه ثابت آن است که در جهت جلوگیری از افزایش تورم استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: وقتی آخرین بیت‌کوین استخراج شد چه اتفاقی می‌افتد؟

آیا استیبل کوین‌ها مکانیزم سیاست پولی ارزهای دیجیتال و فیات را تغییر می‌دهند؟

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که استیبل کوین‌ها ممکن است خارج از سیستم‌های پرداخت و بانکی متعارف عمل کنند و همچنین ممکن است اشکال مختلفی از روش‌های پرداخت را ارائه دهند.

پتانسیل انجام این کارها می‌تواند نحوه انتقال سیاست‌های پولی را تغییر دهد.

یک مکانیسم سیاست پولی کلاسیک شامل ابزارهای مختلفی مانند تغییر نرخ بهره توسط بانک‌های مرکزی است که می‌تواند برای تأثیرگذاری بر عرضه پول، از اقدامات موسسات مالی و رفتار مردم استفاده کند.

با این حال استیبل کوین‌ها ممکن است خارج از چهارچوب‌های فعلی عمل کنند و به صورت مستقیم تحت تاثیر نرخ بهره یا سایر ابزارهای سیاست‌های پولی قرار نگیرند.

به عنوان مثال استیبل کوین‌ها ممکن است به عنوان یک دارایی امن در نظر گرفته شوند، به ویژه در دوره‌هایی که بازار جهانی آشفته است و یا تمامی فاکتورهای اقتصادی غیرقابل پیش‌بینی هستند.

استیبل کوین‌ها ممکن است در این دوره‌ها همراه با افزایش محبوبیت باشند که این استقبال تأثیر ابزارهای سیاست پولی مرسوم مانند افزایش نرخ بهره را کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، اگر استیبل کوین‌ها عزمی راسخ برای پذیرفته شدن توسط عموم مردم را داشته باشند باید روند فعلی تقاضا برای ارزهای فیات را تغییر دهند و بر اثربخشی سیاست پولی تاثیر بگذارند.

با این وجود، برای در نظر گرفتن اثرات استیبل کوین‌ها بر کل اقتصاد و گنجاندن آن‌ها در چهارچوب سیاست خود، بانک های مرکزی قطعا نیاز به توسعه استراتژی‌های جدید دارند.

بیشتر بخوانید: مقایسه استیبل کوین و ارز فیات؛ ویژگی‌ها و تفاوت‌ها

سوالات متداول

کلام آخر

همانطور که می‌‌دانید انتخاب سیاست مالی کار بسیار دشواری است که خوشبختانه، در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که هرروزه روش‌های جدیدی در رابطه با سیاست پولی ارزهای دیجیتال تاسیس و اتخاذ می‌شوند.

در این مقاله به سیاست پولی که ارزهای دیجیتال اتخاذ کرده‌اند پرداختیم و آن‌ها را مورد بررسی قرار دادیم.