اتریوم (ETH) چیست؟

بعد از بیت‌کوین، باارزش‌ترین و محبوب‌ترین ارز دیجیتال بازار کریپتو، اتریوم است.

از همان ابتدا، هدف اصلی بیت‌کوین، ایجاد یک سیستم پرداخت همتا به همتا و توزیع‌شده بود؛ اما اتریوم هدف اصلی خود را تمرکز بر ویژگی تمرکززدایی و انجام تمام امور زندگی به شکل کاملا غیرمتمرکز بیان کرده است.

در این مقاله، قصد داریم تا به بررسی شبکه اتریوم، ویژگی‌های آن، قراردادهای هوشمند و نحوه عملکرد آن در زمینه توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز بپردازیم.

 اتریوم چیست؟

در ساده‌ترین تعریف باید بگوییم که اتریوم یک پلتفرم مبتنی بر تکنولوژی بلاک‌چین است که برای حذف واسطه‌ها از امور مختلفی مانند خدمات مالی، شبکه‌های اجتماعی و حتی بازی‌های کامپیوتری ایجاد شده است.

علیرغم اینکه بیت‌کوین تنها برای انتقال پول به صورت همتا به همتا کاربرد دارد، اتریوم پلتفرمی است که بر روی آن می‌توان انواع کاربردها را ایجاد کرد.

بنابراین می‌توان گفت که اتریوم نسل دوم ارزهای دیجیتال است؛ چراکه تمرکز نسل اول ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین، لایت‌کوین و بیت‌کوین کش، بر روی پرداخت همتا به همتا است در حالی که نسل دوم ارزهای دیجیتال، به دنبال ایجاد بستری برای غیرمتمرکز کردن تمام فعالیت‌های انسان است.

از مهم‌ترین ویژگی‌های اتریوم، استفاده از قراردادهای هوشمند (Smart Contract) است که به کمک آن، شرایط مختلفی در فضای غیرمتمرکز بلاک‌چین رقم می‌خورد.

هدف از اتریوم چیست؟

هنگامی که از یکی از توسعه‌دهندگان اتریوم به نام جوزف لوبین (Joseph Lubin)، درباره هدف اصلی شبکه اتریوم سوال شد، او در پاسخ گفت: “اتریوم ایجاد شده تا برای انجام تمام امور زندگی، به هیچ بانک، شرکت و نهاد دیگری جز خودمان نیازی نداشته باشیم.”

در سال 2008، که بیت‌کوین به جهان معرفی شد، اولین سیستم‌ پولی غیرمتمرکز و توزیع‌شده‌ای بود که با استفاده از مفهومی به نام “بلاک‌چین”، اطلاعات مربوط به تراکنش‌های پولی را به ‌جای سرورهای بانکی و مرکزی، بر روی کامپیوترهای سراسر جهان توزیع می‌کرد. بیت‌کوین توانست با این روش، مستقل از شرکت‌ها و دولت‌ها، پول را به هر نقطه‌ای از جهان انتقال دهد.

بعد از آن، اتریوم پا را فراتر گذاشت و امکان اجرای غیرمتمرکز کدهای کامپیوتری (قرارداد هوشمند) را نیز فراهم کرد تا بتوانیم علاوه بر پول، باقی فرآیندها را هم به صورت غیرمتمرکز انجام دهیم.

وایت پیپر اتریوم در سال 2013 منتشر شد و در سال 2015، این شبکه رسما شروع به کار کرد. ایده اصلی این پروژه توسط یک جوان روسی-کانادایی به نام ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) که خود از حامیان بیت‌کوین بود، مطرح شد.

معرفی ویژگی‌های اتریوم

شبکه بلاک‌چینی اتریوم ویژگی‌های بسیاری دارد که در سال‌های اخیر، منجر به رشد و توسعه کاربرد آن شده است.

در این قسمت می‌خواهیم ویژگی‌های مهم اتریوم که برای کاربران و توسعه‌دهندگان حائز اهمیت هستند را، مورد بررسی قرار دهیم:

• حذف کردن واسطه‌ها: شبکه اتریوم، توانسته حضور نهادهای مالی، بانک‌ها، سازمان‌ها و نهادهای متمرکز را از فعالیت‌هایی که به صورت غیرمتمرکز قابل انجام هستند، حذف کند. این ویژگی منجر به انجام سریع و ارزان کارها بر روی بلاک‌چین اتریوم شده و از تجمیع قدرت در دست یک شخص یا سازمان جلوگیری می‌کند.
• ارائه خدمات مالی: همانند نسل اول ارزهای دیجیتال، اتریوم نیز جهت پرداخت‌های مالی به صورت همتا به همتا از هر نقطه‌ای از جهان کاربرد دارد. در مقایسه با بیت‌کوین، شبکه اتریوم قادر است تعداد تراکنش‌های بیشتری را در واحد زمان پردازش کند و به همین دلیل مقیاس‌پذیری بیشتری نسبت به بیت‌کوین دارد.

علاوه بر موضوع پرداخت، اتریوم با استفاده از قراردادهای هوشمند، سایر خدمات مالی اعم از: قرض دادن (Lending)، قرض گرفتن (Borrowing)، امکان توسعه صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)، ییلد فارمینگ (Yield Farming) و خرید و فروش NFT بر بستر اتریوم را ارائه می‌دهد.

بیشتر بخوانید: وام‌گیری و وام‌دهی در دیفای

برای استفاده از این امکانات، کاربران به هیچ تاییدیه‌ای از جانب شخص یا سازمان خاصی نیاز ندارند و تنها با استفاده از کیف پول ارز دیجیتال خود می‌توانند به این پلتفرم وصل شده و از امکانات آن استفاده کنند.

از سوی دیگر، قراردادهای هوشمند به گونه‌ای طراحی شده‌اند که شرایط یک قرارداد کاملا مشخص است و هیچ‌کس قادر به تغییر دادن آن نیست؛ بنابراین فعالیت در این شبکه بی‌نیاز از اعتماد است.

• مقاوم در برابر سانسور: درست است که نهادهای متمرکز فعالیت‌های مردم را آسان‌تر می‌کنند؛ اما تمرکز قدرت در یک نهاد یا سازمان، به آن‌ها قدرت اعمال نظر در فرآیند‌های تصمیم‌گیری را نیز می‌دهد. اما شبکه‌های بلاک‌چینی مانند اتریوم اینگونه نیستند؛ هیچ شخص یا نهادی، کنترل اتریوم را بر عهده ندارد. در واقع غیرمتمرکز بودن شبکه اتریوم، امکان سانسور اطلاعات یا جلوگیری از فعالیت کاربران در این شبکه را از هر شخص یا نهادی سلب می‌کند. البته این ویژگی فقط مختص اتریوم نیست و اکثر بلاک‌چین‌های غیرمتمرکز این ویژگی مهم را دارند.
• امکان توسعه دائمی: اتریوم پلتفرمی است که در آن اپلیکیشن‌ها دائما در حال رشد و توسعه هستند و با توجه به اینکه در این حوزه فضا رقابتی است، همواره می‌توان نسخه بهتری از خدمات را از این شبکه انتظار داشت. وجود پروژه‌های مختلف در کاربردهای یکسان نیز این مساله را نشان می‌دهد که هر کدام از آن‌ها به دنبال بهبود شرایط فعالیت کاربران هستند.
• حفظ حریم خصوصی: اتریوم همانند ارزهای دیجیتال دیگر، به موضوع حریم خصوصی اهمیت می‌دهد و برای فعالیت در آن، کاربران نیازی به ارائه اطلاعات شخصی خود ندارند. سیستم اقتصادی طراحی شده در اتریوم ارزش محور است؛ یعنی به هنگام ثبت و نمایش تراکنش‌ها، کاملا شفاف عمل می‌کند و در حفظ اطلاعات شخصی افراد امن و مطمئن است. در واقع همین ویژگی، باعث شده که اتریوم بستری مناسب برای توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز وب 3 و ارزهای دیجیتال حوزه متاورس باشد.

قرارداد هوشمند اتریوم چیست ؟

قرارداد هوشمند یک قرارداد دیجیتال است که مفاد آن به صورت کد در بلاک‌چین نوشته شده است.

اگر شرایط ذکر شده در این قراردادها فراهم شود، قرارداد خود به خود اجرا می‌شود. به واسطه وجود قراردادهای هوشمند، اتریوم می‌توانداپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را ایجاد و واسطه‌ها راحذف کند.

جالب است بدانید که ایده قراردادهای هوشمند به قبل از ایجاد ارزهای دیجیتال و تکنولوژی بلاک‌چین برمی‌گردد. اولین بار نیک زابو (Nick Szabo)، دانشمند معروف در مباحث رمزنگاری، در سال 1990 قرارداد هوشمند را به عنوان مجموعه‌ای از شرایط برای پروتکل‌های اعتماد بین افراد تعریف کرد که به صورت دیجیتال مشخص شده‌اند.

او معتقد است که به این قراردادها هوشمند گفته می‌شود، زیرا تمامی شرایط در آن مشخص است و هنگامی که شرایط مهیا باشد، اقدامات تعیین شده و انتقال دارایی‌ها در قرارداد، به صورت خودکار در شبکه انجام خواهند شد.

بلاک‌چین اتریوم امکان ایجاد قراردادهای هوشمند را برای توسعه‌دهندگان بلاک‌چینی فراهم می‌کند؛ یعنی شما می‌توانید با کمک زبان برنامه نویسی سالیدیتی، یک قرارداد هوشمند بر بستر بلاک‌چین اتریوم بنویسید.

بیشتر بخوانید: نحوه یادگیری زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی (Solidity)

این قرارداد هوشمند می‌تواند برای ایجاد انواع عملکردهای مورد نظر شما طراحی شود. به این ترتیب، بلاک‌چین اتریوم بستر مناسبی جهت پیاده‌سازی ایده‌های شما در قالب برنامه‌های غیرمتمرکز است.

قراردادهای هوشمند اتریوم در تمام زمینه‌هایی که نیاز به اعتماد را به حداقل می‌رسانند شامل: معاملات مالی، ثبت سوابق، مالکیت دارایی، وثیقه، بیمه، تحقیقات علمی، حوزه پزشکی، انتخابات، توسعه محصول و زنجیره تامین مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: کاربرد بلاک‌چین در زنجیره تامین (مزایا و چالش‌ها)

امروزه توسعه‌دهندگان می‌توانند با کمک قراردادهای هوشمند، بدون نیاز به ایجاد یک بلاک‌چین جدید و تنها با استفاده از بلاک‌چین اتریوم، پروژه‌های خود را بسازند و حتی برای آن ارز دیجیتال (یا توکن) ایجاد کنند. 

لازم به ذکر است که در حال حاضر قراردادهای هوشمند با مشکلات زیادی مواجه هستند و هنوز نمی‌توان از آن‌ها در بسیاری از حوزه‌ها استفاده کرد. از مهمترین مشکلات قراردادهای هوشمند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم اصلاح خطای انسانی: اگرچه قراردادهای هوشمند ضمانت اجرایی دارند؛ اما قرارداد هوشمند خودش نمی‌تواند تشخیص دهد که یک کد مخرب است یا خیر و آن را بدون کم‌وکاست اجرا می‌کند. بنابراین، اگر در کد قراردادی باگ وجود داشته باشد، آن قرارداد مطابق با خواست طرفین معامله اجرا نخواهد شد.
• وجود مشکلات حقوقی و دولتی: در حال حاضر، دولت‌ها قراردادهای هوشمند را به رسمیت نمی‌شناسند و این موضوع برای توسعه کاربردهای متناسب با حوزه بلاک‌چین مشکل ایجاد می‌کند. به‌عنوان مثال، مالکیت یک خانه با ارز دیجیتال یا توکن یک شبکه بلاک‌چینی، هنوز از نظر قانونی و حقوقی پذیرفته نشده است.
• هزینه پیاده‌سازی بالا: تنها برنامه‌نویس‌های حرفه‌ای در حوزه بلاک‌چین قادر به نوشتن قراردادهای هوشمند بدون نقص هستند و هنوز خدمات درستی وجود ندارد که کاربران عادی هم بتوانند با هزینه کم این قراردادها را ثبت کنند. 

چه شباهت‌هایی بین بیت‌کوین و اتریوم وجود دارد؟ 

• عمومی و بدون نیاز به مجوز: شبکه اتریوم نیز مانند بیت‌کوین، عمومی است؛ یعنی هرکسی می‌تواند برای ایجاد تراکنش یا قراردادهای هوشمند خود، از این شبکه استفاده کند. البته امکان ایجاد پلتفرم‌های خصوصی هم در این شبکه وجود دارد، اما در حالت کلی خود بلاک‌چین اتریوم شفاف، آزاد و عمومی است. 
• دارای ارز دیجیتال مخصوص به خود: ارز دیجیتال شبکه اتریوم اتر نام دارد که می‌توان آن را با ارزها و دارایی‌های دیگر مبادله کرد. به اتر، “سوخت شبکه اتریوم” هم می‌گویند، زیرا کاربرد اصلی آن در پرداخت کارمزد و انگیزه‌ مشارکت در شبکه است.
• دارای بلاک‌چین مستقل: اتریوم و بیت‌کوین، هردو بلاک‌چین‌های مستقل هستند. در واقع بلاک‌چین نوعی دفتر یادداشت دیجیتال امن و تغییرناپذیر برای ذخیره‌سازی داده‌ها و اطلاعات است. بنابراین، اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند روی بلاک‌چین ثبت می‌شوند.
• مبتنی بر گواه اثبات کار: اتریوم همانند بیت‌‌کوین، مبتنی بر استخراج و گواه اثبات کار (PoW) است. در این روش، افرادی که می‌خواهند در فرآیند ساخت بلاک شرکت کنند، باید قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتری خود را برای شرکت در عملیات ماینینگ، به شبکه اختصاص دهند و شبکه در ازای این کار که در نهایت باعث امنیت و تایید شدن تراکنش‌ها خواهد شد، به استخراج‌کنندگان پاداش اهدا می‌کند.

البته مدت‌ها قرار بر این است که اتریوم به منظور افزایش سرعت و کاهش هزینه‌های خود، پروتکل خود را به طور کامل براساس الگوریتم گواه اثبات سهام (PoS) تغییر دهد. 

چه تفاوت‌هایی بین بیت‌کوین و اتریوم وجود دارد؟

• اجرای قراردادهای هوشمند توسط اتریوم: روی شبکه بیت‌کوین هم امکان اجرای قرارداد هوشمند وجود دارد، اما زبان اسکریپت‌ این شبکه بسیار ابتدایی است و کار را برای توسعه‌دهندگان سخت می‌کند. اما در شبکه اتریوم، سریع‌تر و راحت‌تر می‌توان کدهای برنامه‌نویسی را پیاده‌سازی کرد. به قراردادهای هوشمند اتریوم اصطلاحا تورینگ کامل(Turing complete) می‌گویند؛ یعنی هرگونه محاسبات و عملیاتی را که نیاز باشد، می‌توانند انجام دهند.
• سرعت بالا در تراکنش‌های اتریوم: به‌طور میانگین، بلاک‌های حاوی تراکنش هر 10 دقیقه یکبار در شبکه بیت‌کوین ایجاد می‌شوند؛ اما در شبکه اتریوم این زمان به طور میانگین فقط 14 ثانیه است.
• تعداد نامحدود در عرضه: یکی از تفاوت‌های اصلی اتریوم و بیت‌کوین، تعداد واحدهای ارز دیجیتال آن‌ها برای عرضه است. بیت‌کوین محدودیت عرضه دارد و طبق پروتکل بیت‌کوین، فقط 21 میلیون واحد از این ارز دیجیتال استخراج می‌شود؛ اما اتر به شکل نامحدود عرضه خواهد شد.

ارز دیجیتال اتر چیست؟

همه شبکه‌های بلاک‌چینی، یک ارز دیجیتال یا توکن بومی مخصوص به خود را دارند. ارز دیجیتال بومی بلاک‌چین اتریوم، “اتر” نام دارد و نماد آن ETH است.

برای اینکه یک تراکنش در شبکه اتریوم انجام شود، باید مقدار مشخصی ارز دیجیتال اتر به عنوان ابزار پرداخت (کارمزد) بپردازیم. درواقع کارمزد تمام تراکنش‌های روی شبکه اتریوم و برنامه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر این شبکه، توسط اتر پرداخت می‌شود.

به بیان دیگر، اتر تنها یک ارز دیجیتال نیست؛ بلکه به نوعی سوخت برنامه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر اتریوم است. اگر کسی بخواهد تغییری روی برنامه‌هایی که روی شبکه هستند ایجاد کند، باید ابتدا کارمزد آن را پرداخت کند تا اعضای شبکه انگیزه کافی برای پردازش درخواست او را داشته باشند.

کارمزد تراکنش‌های شبکه به طور خودکار و بر مبنای میزان گس (GAS) مورد نیاز برای انجام آن تراکنش، محاسبه می‌شود. بنابراین، میزان سوخت مورد نیاز، بر اساس مقدار قدرت محاسباتی مورد نیاز برای انجام آن تراکنش تعیین می‌شود.

منظور از گس (GAS) چیست؟

همانطور که گفتیم، برای انجام هر تراکنش در شبکه اتریوم باید کارمزد پرداخت کنید. گس، همان کارمزد شبکه اتریوم است که به‌صورت اتر از کاربر دریافت می‌شود.

در واقع گس را می‌توان مانند بنزین در دنیای حقیقی تصور کرد؛ به این صورت که بنزین سوخت خودرو است و اگر بخواهید خودروی شما حرکت کند، باید برای خودروی خود با پرداخت پول (اتر)، بنزین (گس) بخرید.

دو مفهوم مهم درباره گس وجود دارد:

1. گس لیمیت (Gas limit)
2. گس پرایس (Gas price)

برای انجام هر تراکنش، کاربر باید گس لیمیت خود را مشخص کند. در واقع، گس لیمیت مقدار سوختی است که کاربر حاضر است برای انجام یک عمل در شبکه اتریوم پرداخت کند و وقتی به تنهایی صحبت از گس می‌شود، منظور همان گس لیمیت است.

بیشتر بخوانید: گس وار (Gas War) چیست و چگونه باید در این رقابت پیروز شد؟

گس لیمیت مانند مقدار بنزینی است که در خودروی خود می‌ریزید تا به یک مقصد برسید. به عنوان مثال، برای سفر از تهران به رشت به 40 لیتر بنزین نیاز دارید، اگر شما کمتر از 40 لیتر بنزین داشته باشید، به مقصد نمی‌رسید.

گس لیمیت هم دقیقا به همین شکل است؛ اگر کمتر از حد مشخصی تعیین شود، عملیات در شبکه انجام نخواهد شد. برای انجام یک تراکنش معمولی در اتریوم، گس لیمیت باید حداقل 21000 باشد. اگر گس لیمیتی که کاربر مشخص کرده کافی نباشد، عملیات انجام نخواهد شد، اما در صورتی که گس لیمیت اضافی وارد شود، باقی‌مانده به کاربر بازمی‌گردد.

گس پرایس مقدار هزینه‌ای است که شما باید برای هر گس لیمیت پرداخت کنید. هزینه گس با اتر پرداخت می‌شود، اما به دلیل اینکه این رقم بسیار پایین است، آن را با واحدی به نام Wei نمایش می‌دهند. هر Wei  برابر است با 0.000000000000000001 اتر.

هر شخصی آزاد است که در شبکه اتریوم، هر چقدر که تمایل دارد، هزینه گس یا همان گس پرایس را تعیین کند؛ اما اگر گس پرایس شما بیش از اندازه پایین باشد، ماینرها تراکنش شما را تایید نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند تراکنش‌هایی را تایید کنند که کارمزد بالاتری دارند.

علاوه بر این، مقدار گس پرایس برای انجام عملیات، نسبت به شلوغی یا خلوتی شبکه می‌تواند متفاوت باشد.

بنابراین کارمزد شبکه اتریوم برابر است با: حاصل ضرب گس پرایس در گس لیمیت.

اگر شما هنوز متوجه مفهوم گس نشده‌اید و این مبحث کمی برای شما گیج‌کننده است؛ اصلا نگران نباشید، چراکه کیف پول‌های معتبر اتریوم برای راحتی کاربران، کارمزد مناسب را محاسبه کرده و به شما پیشنهاد می‌دهند تا دیگر درگیر محاسبه کارمزد نشوید. 

نحوه عملکرد بلاک‌چین اتریوم به چه شکل است؟

اتریوم همانند بیت‌کوین از تکنولوژی بلاک‌چین برای نگهداری و تامین امنیت تراکنش‌ها استفاده می‌کند. بلاک‌چین زنجیره‌ای از بلاک‌های به هم وصل شده است که در هر بلاک از آن، اطلاعات تراکنش‌ها تثبیت و ذخیره می‌شود.

می‌توان بلاک‌چین را نوعی پایگاه داده یا دفتر کل در نظر گرفت که در آن تمام فعالیت‌های شبکه ثبت و ذخیره می‌شود. این دفتر کل به طور عمومی قابل مشاهده است و تمامی کاربران شبکه و حتی سایرین می‌توانند تغییرات آن را بررسی کنند.

هر کدام از نودهای شبکه که کامپیوترهای محاسباتی هستند، از سرتاسر جهان کپی‌هایی از این اطلاعات را در اختیار دارند. در این صورت اگر کسی بخواهد به شبکه حمله کند و یا تغییری در بلاک‌چین اتریوم دهد، مجبور است قدرت پردازشی بیش از نیمی از ماینرها را داشته باشد که برای شبکه‌های بزرگی همچون اتریوم به هیچ عنوان توجیه اقتصادی ندارد.

به‌عبارت دیگر، علاوه بر اینکه تهیه چنین قدرت پردازشی بسیار مشکل است، اگر کسی این قدرت پردازش را هم داشته باشد، خودش می‌تواند به‌ جای حمله به شبکه اتریوم استخراج کند و به پاداش زیادی برسد.

نودها، عملیات مختلفی در شبکه انجام می‌دهند که مهم‌ترین آن‌ها را می‌توان تایید و ثبت اطلاعات تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند در شبکه و جلوگیری از ورود اطلاعات غلط به شبکه دانست. این معماری به شبکه کمک می‌کند که یک کپی از بلاک‌چین داشته باشند و به طور جمعی محتوای اضافه شده به آن را تایید کنند.

هرچه تعداد ماینرها افزایش می‌یابد، امنیت شبکه هم بیشتر می‌شود و به این ترتیب، اعتماد به آن افزایش خواهد یافت. بنابراین، توجه داشته باشید که برای انجام هر تغییر در شبکه اتریوم، مشارکت‌کنندگان باید موافقت خود را اعلام کنند و بر همین اساس، هرگونه خرابکاری یا تلاش برای تغییر اطلاعات ثبت‌شده ناکام خواهد بود.

از آنجا که در اتریوم با کدهای کامپیوتری هم سروکار داریم، قراردادهای هوشمند اتریوم ابتدا در یک زبان سطح بالا مانند زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی نوشته می‌شوند و سپس در شبکه به بایت کد تبدیل می‌شوند. در نهایت این کدها در یک فضای مجازی به‌ نام “ماشین مجازی اتریوم” به اجرا در می‌آیند.

هر کامپیوتری که به شبکه اتریوم متصل شود، قرارداد هوشمند را در داخل ماشین مجازی خود اجرا می‌کند. با استفاده از ماشین مجازی، هر نوع پردازشی قابل‌اجرا است و خود شبکه اتریوم آسیبی از کدهای مخرب نخواهد دید.

ماشین مجازی اتریوم (EVM) چیست؟

ماشین مجازی اتریوم (EVM) که مخفف Ethereum Virtual Machine بوده، یک پلتفرم نرم‌افزاری است که توسعه‌دهندگان می‌توانند از آن برای ایجاد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز در شبکه اتریوم استفاده کنند.

این ماشین مجازی، دقیقا همان جایی است که حساب‌های شخصی و حساب‌های قرارداد هوشمند در آن نگهداری می‌شود. هدف این ماشین مجازی، مشخص کردن حالت اتریوم پس از اضافه شدن هر بلاک جدید به شبکه است در واقع، قوانین خاصی در EVM وجود دارد که تعیین می‌کند این ماشین در هر بلاک، چگونه وضعیت خود را تغییر دهد.

منظور از استانداردهای اتریوم چیست؟

برای استفاده از قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیر متمرکز به صورت یکپارچه در شبکه اتریوم، استانداردهای زیادی توسط جامعه اتریوم پذیرفته شده است.

برخی از طرح‌های بهبوددهنده شبکه اتریوم که مربوط به استانداردهای سطح اپلیکیشن هستند، با عنوان درخواست اتریوم برای اظهار نظر (Ethereum Requests for comment) یا به اختصار ERC شناخته می‌شوند.

از بین استانداردهای ERC اتریوم، دسته‌ای به ساخت توکن اختصاص دارند. این استانداردها در انتقال ارزهای دیجیتال از کیف پول به صرافی‌های ارز دیجیتال و برعکس کاربرد دارند و انتخاب استاندارد اشتباه در این فرآیند می‌تواند منجر به از بین رفتن دارایی‌های سرمایه‌گذاران شود.

چهار استاندارد معروف در این حوزه وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:

1. استاندارد ERC-20

این استاندارد، اولین استاندارد ساخت توکن در شبکه اتریوم است و برای ساخت توکن‌های قابل معاوضه (Fungible) کاربرد دارد.

توکن قابل معاوضه به توکنی گفته می‌شود که هر کدام از آن‌ها با یکدیگر یکسان است و می‌توان آن‌ها را به جای یکدیگر مورد استفاده قرارداد. کوین اصلی شبکه اتریوم یعنی اتر نیز از این استاندارد پیروی می‌کند. از این استاندارد می‌توان برای ساخت ارزهای مجازی، توکن‌های رای‌گیری و توکن‌های شرط‌بندی نیز استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: اسنپ شات (Snapshot)؛ پلتفرم رای‌گیری غیرمتمرکز + آموزش رای‌دهی

2. استاندارد ERC-721

علاوه بر توکن‌های قابل تعویض، توکن‌های غیرقابل تعویض(NFT) وجود دارند که هر یک از آن‌ها ویژگی‌های خاص خودشان را دارند و به همین دلیل قابل معاوضه با سایر توکن‌ها نیستند.

این توکن‌ها را می‌توان برای ساخت آثار هنری، آواتارهای منحصر به‌فرد و اقلام مختلف در فضای متاورس استفاده کرد. استاندارد ERC-721 برای ساخت NFTها در شبکه اتریوم ایجاد شده است.

به عنوان مثال، این استاندارد در ساخت توکن و زمین‌های متاورسی سندباکس استفاده می‌شود؛ با توجه به این‌که هر زمین در این فضا منحصر به فرد است، از این استاندارد برای ساخت آن‌ها استفاده شده است.

3. استاندارد ERC-777

این استاندارد به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا بتوانند بر روی توکن‌های خود قابلیت‌های بیشتری تعریف کنند.

از جمله این قابلیت‌ها می‌توان به استفاده از قرارداد مختلط (Mixer Contract) جهت بهبود حریم خصوصی تراکنش‌ها و عملکرد بازیابی اضطراری برای نجات کاربران در زمان‌هایی که کلید خصوصی خود را گم کرده‌اند، اشاره کرد.

4. استاندارد ERC-1155

این استاندارد، امکان انجام معاملات و تراکنش‌های کارآمدتر را فراهم می‌کند و از این طریق باعث صرفه‌جویی در هزینه معاملات می‌شود.

این استاندارد، امکان ساخت ‌توکن‌های کاربردی قابل معاوضه مانند توکن BAT و توکن‌های غیرقابل معاوضه مانند CryptoPunks را می‌دهد. در واقع این استاندارد، تنها استاندارد ساخت توکن است که از هر دو نوع توکن‌‌ها پشتیبانی می‌کند.

از کجا اتر را خریداری کنیم؟ 

همانند سایر ارزهای دیجیتال، خرید و فروش اتر نیز در اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال خارجی و داخلی امکان‌پذیر است.

صرافی‌های معروفی همچون بایننس، کوینکس، کوکوین، هیوبی، اوکی اکس، FTX و بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال دیگر، امکان خرید و فروش اتر را برای شما فراهم می‌کنند. 

اتر را در کجا ذخیره کنیم؟

برای ذخیره اتر و توکن‌های مبتنی بر شبکه اتریوم، به نرم‌افزار یا سخت‌افزاری به‌نام کیف پول ارز دیجیتال نیاز دارید.

کیف پول‌های نرم‌افزاری اتریوم رایگان هستند و به‌راحتی می‌توانید آن‌ها را روی گوشی‌های تلفن همراه با سیستم‌عامل اندروید یا  iOS، کامپیوترهای شخصی (با سیستم‌عامل‌های ویندوز، لینوکس و مک) نصب کنید.

برخی از کیف پول‌ها هم تحت وب‌ هستند و دسترسی به آن‌ها با مرورگرهای اینترنت (مانند کروم) امکان‌پذیر است. در مقابل، کیف پول‌های سخت‌افزاری که امنیت بیشتری دارند، به‌شکل فیزیکی موجود هستند و گزینه مناسبی برای ذخیره اتر به شما می‌روند.

بیشتر بخوانید: بهترین کیف پول‌های اتریوم (نرم‌افزاری و سخت‌افزاری)

در جدول زیر اسامی چند مورد از بهترین کیف پول‌های اتریوم را مشاهده می‌کنید:

سخن پایانی

یکی از پروژه‌های قوی در بازار ارزهای دیجیتال اتریوم است.

اتریوم، در سال 2014 به عنوان پلتفرمی برای طراحی قراردادهای هوشمند و ایجاد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ارائه شد. توسعه‌دهندگان بلاک‌چین می‌توانند با استفاده از زبان‌ برنامه‌نویسی سالیدیتی، قراردادهای هوشمند خود را ایجاد کنند و در شبکه قرار دهند؛ در مقابل، کاربران می‌توانند با استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف، این قراردادها را فراخوانی و از امکانات آن‌ها استفاده کنند.

در این مقاله از مجله بورسینس، درباره شبکه اتریوم، سازوکار و ویژگی‌های آن صحبت کردیم. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید باشد.

شما در بورس، علاوه بر خرید و فروش سهام:

• می‌توانید در دارایی‌هایی مانند طلا و مسکن سرمایه‌گذاری کنید
• در صندوق‌های سرمایه گذاری بدون ریسک، سود ثابت بگیرید

برای شروع سرمایه‌گذاری، افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

نام شرکت	ویژگی‌ها	امتیاز	لینک ثبت‌نام
کارگزاری آگاه	باشگاه مشتریان با جایزه نرم‌افزار معاملاتی پیشرفته دریافت اعتبار معاملاتی خرید آنلاین صندوق‌ سرمایه‌گذاری ثبت‌نام آنلاین برای کد بورسی

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

نام خدمات	ویژگی‌ها	لینک ثبت‌نام
دوره‌های آموزش تحلیل تکنیکال	دوره‌های حضوری + غیرحضوری شناخته‌شده‌ترین اساتید در سطح مقدماتی، متوسط و پیشرفته ارائه مدرک معتبر گذراندن دوره